Alén de territorios concretos, cómo enriquecer o mundo dende todos os recunchos. Dúas vías sobrevoan en círculos como paxaros transparentes: medios de comunicación e subsistemas educativos. Mellores, que favorezan a diversidade e a integración respectuosa e desexada.
Medios. Nas nosas mans, economicamente solventes. Aprendido en Catalunya, suxerido por Mònica Terribas recentemente: creación dun universo referencial propio, que se insira no global mais que plasme a nosa óptica. O humor aí ten forza absoluta. Esencial: que falemos do que nos queremos, non do que queren eles. Máis importante que a opinión suxerida é a selección de temas sobre os que discutimos.
Educación. Moito que facer. Todos os grans de area, todas as formigas contribúen. De 0 a 99 anos. E o que veña. Educación en intelixencias múltiples, educación en valores democráticos e en xustiza social. Educación en dereitos humanos. E practicalo. Traballo titánico de cada persoa.
Os esforzos nesas dúas direccións poden ser frustrantes ás veces, supoño, mais non vexo outra solución para acabar cos Rajoys e Trumps e Mays e LePens e ManuelValls e Cospedales. E imos necesitar esforzo tectónico e tempo estrutural. E moita cultura cooperativa, intúo. E mentres, cada un vivir a súa vida, tamén. Find the balance. Case nada.
Son reflexións, non receitas, non encargos, non leccións. Alguén concorda?
