Medios e educación, dobre vía

Alén de territorios concretos, cómo enriquecer o mundo dende todos os recunchos. Dúas vías sobrevoan en círculos como paxaros transparentes: medios de comunicación e subsistemas educativos. Mellores, que favorezan a diversidade e a integración respectuosa e desexada.

Medios. Nas nosas mans, economicamente solventes. Aprendido en Catalunya, suxerido por Mònica Terribas recentemente: creación dun universo referencial propio, que se insira no global mais que plasme a nosa óptica. O humor aí ten forza absoluta. Esencial: que falemos do que nos queremos, non do que queren eles. Máis importante que a opinión suxerida é a selección de temas sobre os que discutimos.

Educación. Moito que facer. Todos os grans de area, todas as formigas contribúen. De 0 a 99 anos. E o que veña. Educación en intelixencias múltiples, educación en valores democráticos e en xustiza social. Educación en dereitos humanos. E practicalo. Traballo titánico de cada persoa.

Os esforzos nesas dúas direccións poden ser frustrantes ás veces, supoño, mais non vexo outra solución para acabar cos Rajoys e Trumps e Mays e LePens e ManuelValls e Cospedales. E imos necesitar esforzo tectónico e tempo estrutural. E moita cultura cooperativa, intúo. E mentres, cada un vivir a súa vida, tamén. Find the balance. Case nada.

Son reflexións, non receitas, non encargos, non leccións. Alguén concorda?

Sede de escribir

23 de xaneiro de 2014.

14 de decembro de 2014.

23 de marzo de 2015.

13 de setembro de 2016.

A sede de escribir rebordou os reloxos axustados, británicos pero sobre todo desexados. E a Forza 3 adianta polo carril do medio para atopar o seu burato, no que remollarse e saír con algas nas orellas e crema de sol de outono chuvioso nos brazos.

Cos meus novos superpoderes e lendo a Manuel Rivas, isto era totalmente inevitábel. Non podo reter a paixón por desmoldalo todo. Ter morriña do futuro. Mentres haxa Davides de Manzaneda haberá ouriceiras.