O dit d'una altra manera

Cert, clar i breu.

Viver

Viver o melhor possível é o máximo que podemos fazer. Ao quente e ao frío.

Emigrar xa non é coma antes

Emigrar xa non é coma antes
porque agora non botas só de menos Galicia.
Botas de menos Barcelona.
Botas de menos Madrid.
Botas de menos os 16 anos.
Como cando tiñas 15
botabas de menos os 14.
Medraron os xornais
de sitios onde non estás
que les unha e outra vez
mentres tentas que che interese
o que pasa ao teu redor.

Emigrar agora xa non é coma antes
porque agora tes Skype.
Antes emigrar non era como antantes
porque antantes tiñas que ir en vapor
e antes xa podías ir a gasoil.

As nómadas cazadoras-recolectoras
dicían que migrar xa non era coma antantantes,
cando non había lume.
Antantantes si que era migración.

A partir da oroxenia alpina todo foi máis fácil.

Notes from Battersea: Cycling Thames

Xa sabedes que son un namorado (pesado) das bicis. Aproveitando o Cycle Hire, tamén coñecido como Boris Bikes ou "o Bicing de Londres", hoxe fixen unha roita turística-ciclística seguindo o río, un cacho pola beira Norte e outro polo South bank.

Para circular ben pegado ao río terás que compartir espazo moitas veces coas viandantes, cousa que obriga a pilotar a bici con xeito e nalgúns casos ir a pé, coa bici de ramal (encántame a expresión de ramal: de ramal hay que decirlo más).

Esta roita de hoxe confirma unha vez máis que Londres é unha cidade espectacular, mírela por onde a mires. Déixovos co mapa da ruta que ciclei e co álbume de fotos dun día anubado que deu moito de si.

Mapa (Endomondo):

Fotos (Google+):

Notes from Battersea: Benfica Restaurant

Photo: Benfica Restaurante website

 

During my stay at London I'm of course trying to take a sip of all the neighbourhoods around the city. It's not easy though, as I'm here for work, not in a Discovery Channel documentary. Nevertheless, sometimes you get in contact with a place without a previous intention to do it.

Yesterday the best football team ever, Barça, played against Benfica de Lisboa at the Champions League. So my portuguese colleague and I decided to go to the socalled Benfica Restaurant to watch the match and have dinner.

Benfica Restaurant is a black and red painted restaurant at the Brent Borough, next to Kensal Green Station (Bakerloo Line) , where a lot of portuguese live. The meal (grilled pork in our case) was pretty good and not very expensive. The waiter there (the only one in the restaurant) was very nice and the environment was fully portuguese, even north-portuguese-galician like ;) . And it happened to be a good way to practise my galician-portuguese with some of the Benfica supporters.

Finally, they drew 0-0 and Benfica won't continue its way through the Champions League, but at least we might visit again the Restaurant to follow its evolution at the Europa League.

So, if you want a portuguese experience at London, Benfica Restaurant can be your option.

Notes from Battersea: Palestina, tan lonxe, tan perto

Photo: 5 Broken Cameras

Onte vin en Hackney cun bo amigo unha película que non é unha película: é unha pedrada de realidade directa ao estómago. "5 Broken Cameras" é un conxunto de gravacións reais da vida dun palestino que tenta resistir á invasión israelita da súa terra. Oliveiras queimadas, o ladrillo colonizador, os feitos consumados, a extrema, encarnizada e indiscriminada violencia do exército israelita... Todo en primeira persoa. E a infancia dos fillos do protagonista-filmador, focalizada no nacemento de Gibreel e os seus primeiros anos de vida. Están tamén aí as persoas que veñen doutras partes do mundo a solidarizarse coa resistencia.

Sabía que esa era a realidade palestina. Mais non é o mesmo sabelo que velo dende centímetros de distancia grazas á non-violenta "loita gravadora" de Emad Burnat. Onte sentín realmente que a maioría das habitantes do mundo estamos cometendo o mesmo erro que sería non facer nada ante o holocausto nazi. Ver imaxes reais dos soldados israelitas entrando pola noite nas casas dos palestinos a roubar nenos dos brazos das súas nais deixarame marcado para o resto da miña vida. Algo haberá que facer para rematar con este etnocidio e xenocidio. Que pasa coa nosa empatía?

#wertgonya, Duran i Lleida

No sé com porta Duran i Lleida el seu pla de refer ponts amb el PP.

Però m'ha semblat veure el (pressumpte) etnocida Wert fent-li un enorme "calb" al Duran des de l'altra vora del riu:

En primària, el català passa a ser la quarta llengua després del castellà i dues estrangeres (El Periódico)