Contra o antropocentrismo

Contra l'antropocentrisme

Eu non o sabería dicir mellor que El Pakozoico.

Jo no ho sabria dir millor que El Pakozoico.

(Táboa dende Facultad de Agroindustrias Universidad Nacional del Nordeste)

Unha pequena xoia en YouTube

Una petita joia a YouTube

[youtube=[youtube http://www.youtube.com/watch?v=VTAMF4zw93I?wmode=transparent]]

Andreu, Jose e Luís, tres rapaces que me caen moi ben.

Andreu, Jose i Luís, tres nois que em cauen molt bé.

Letras Galegas na Universitat de Barcelona Lletres Gallegues a la Univeristat de Barcelona

[Per llegir la traducció al català feu click a on fica "Read the rest of this entry" ]

(...) Pasaron os anos pero tanto a Galiza do noso tempo como o teatro galego (...) seguen tendo os mesmos cabalos de batalla: ver se Galiza é unha nación, se é un nome propio, unha provincia polaca... e demostrar día a día que o idioma galego é vehículo de manifestacións artísticas e sociais elevadas. As salvedades que afectan hoxe ás dúas cuestións son iguais ou maiores ás que se atopan nas producións de Lugrís. O teatro galego de hoxe vive maiormente alleo (...) a estas cuestións. O teatro galego dos nosos días non afrontou aínda o reto de facer o diagnóstico da Galiza de hoxe, das súas doenzas e dos seus méritos, das súas virtudes e miserias, da súa vontade de supervivencia e da súa lenta aniquilación, como fixo Lugrís no seu tempo. Estou firmemente convencido de que se o teatro galego non fai ese diagnóstico que fixo Lugrís no seu tempo, ninguén o fará. E aínda máis, de que só acometendo esa tarefa demostrará o teatro galego que o noso idioma é un vehículo expresivo elevado. Quizais ao cumprimento desa tarefa contribuirá a ESAD de Galiza mais quen sabe, iso dirao o futuro.

(...) Pois ben, para rematar este discurso que ata qui lancei, quixera empregar as palabras doutro discurso: dun mítin que pronunciou Lugrís Freire en Betanzos o 6 de outubro de 1907 e que supuxo o primeiro mítin da historia en lingua galega. Naquel lugar e naquel día grandes e prolongados aplausos adornaron a conclusión da súa arenga que remataba como rematará, agora si, esta miña alocución da seguinte maneira:

'Escoitade este pequeno conto, que é de moito proveito:

"Unha vez un vello petrucio estaba enfermo de morte. Chamou a rente do seu leito aos nove fillos que tiña e díxolle ao máis pequeno: -Colle unha vara de vimbio e rómpea. A vara rompeu facilmente.

Despois díxolle ao fillo máis vello, que era forte e valente, que rompera as nove varas xuntas. Por moita forza que fixo, non puido nin sequera dobralas. Entón dixo o vello petrucio: -Xa vedes, meus fillos, que unha vara soa é fácil de romper, pero todas xuntas non hai quen as dobre. Eu vou morrer axiña e rógovos que teñades sempre irmandade, que vos defendades todos xuntos para que os vosos inimigos non poidan facervos mal."

Seguide pois asociándovos, xuntádevos contra os vosos inimigos e seredes fortes e seredes libres e faredes libre e honrada, rica e poderosa, a terra querida onde todos nacimos.

Viva Galiza. Viva a solidariedade.'


Grazas.